“bisaya love poem about dust”

Sa gilid sa kalsada, abog naglukso,  
Nagpaubos sa hangin, nagdala og buhos.  
Gikan sa yuta, naglibot sa akong dughan—  
Yano nga abog, apan kahulugan.

Sa adlaw nga mainit, imong pahiyum  
Murag abog nga nagdupa sa akong sulud.  
Dili makita, apil sa lawom,  
Apan di gayud malimtan, bisan og mugna sa ulan.

Abog sa karaang balay, tan-awa,  
Mga hulma sa nanglabay nga gugma.  
Sa tagsa-tagsa nga tipik, naa ang istorya  
Sa pagmangga, pagsalig ug pagbati nga wagas.

Ug sa kilid sa bukid, abog naglutaw,  
Mura og panumpa nga walay katapusan.  
Imong mga pulong, akong ginahinumduman,  
Sama sa abog, di na malikayan—nagpabilin sa kasingkasing.

Kining abog, timaan sa atong gugma:  
Dili dayon mawala, bisag kahayag moganap.  
Bisan pa’g tahuron, limpyo o lugwa,  
Ang gugma bisaya, sama sa abog—nagpabilin, nagdala og gahum.

Create Your Own Poem | Recent Poems