“bisaya poem about ashes”

Abo sa Kagahapon  
(Bisaya Poem about Ashes)

Sa abog nga gilamoy sa hangin,  
Mga damgo, mga panumpa, nahimong alingawngaw.  
Dungan sa kalayo, ang kahayag napalong,  
Apan ang gugma, ningbilin sa atong dughan.

Gisablig sa imong palad ang abo sa kagabhion,  
Mga handum sa kahapon—milupad, mipahimutang.  
Daw mga dahon, nangatang-tang sa kahoy,  
Nagpabiling pahiyom bisan pa nag-undang.

Sa kilumkilom, mitalikod ang kasakit,  
Apan sa abo, nagatago ang paglaum.  
Kay bisan nasunog ang gabii sa kalimtang,  
Ug ang kahayag nagkubi, wa pay kahumanan.

Kabalo ka ba, inahan sa mga bituon?  
Ang abo mahimong bugan sa tanom,  
Mugikan sa pagkahanaw, mugusbong ang bag-ong adlaw,  
Sa matag pag-ani, sa matag pag-bangon.

Sa kahilom, ang abo nagasayaw,  
Nagpahinumdum nga kita usa ra ka lapok,  
Mahimong mahilis apan gapabilin ang pulong—  
Sa abog, nagsugod ang bag-ong sugilanon.

Create Your Own Poem | Recent Poems